We weten intussen allemaal dat het overmatig verharden van onze bouwpercelen overstromingen en wateroverlast in de hand werkt. Het ter plekke laten infiltreren of bufferen van regenwater is de grote uitdaging. Niet vreemd dus dat er tal van nieuwe verhardingsmaterialen opduiken. Een charmante nieuwkomer is de Rainaway-tegel: de tegel is niet alleen functioneel, maar mag ook gezien worden.
De waterdoorlatende betontegel is een afstudeerproject van de Nederlandse Fien Dekker uit Eindhoven. De reacties waren zo enthousiast dat de studente er meteen een bedrijf rond uitbouwde: Rainaway.
De Rainaway-tegel meet 30 bij 30 centimeter en is opgebouwd uit twee delen: een onderlaag in waterdoorlatend beton met daarop een artistiek vormgegeven rand uit zelfverdichtend beton. Samen met fabrikant Thijssen-den Brok Beton ontwikkelde Fien Dekker tien varianten op de tegel, die elk een andere hoeveelheid water doorlaten.
Japanse inspiratie
Fien Dekker inspireerde haar idee op Japanse architectuur. In plaats van het water ondergronds te verstoppen, maken de tegels de wateropvang bovengronds mogelijk en zelfs mooi. Want na een hevige regenbui ontstaan tussen de randen van de tegels een soort mini-riviertjes die geleidelijk aan opdrogen.
Een minpuntje: net omwille van die geultjes zijn de tegels niet geschikt om direct over te lopen. Je hoort er in principe omheen te lopen. Doorheen het traject van geultjes worden daartoe staptegels gelegd. De 10 centimeter hoge tegels zijn ook niet overrijdbaar met de wagen.
Specialistenwerk
De productie van de tegel is geen sinecure. Het storten van de esthetische rand in zelfverdichtend beton moet op een specifiek moment gebeuren om ervoor te zorgen dat de boven- en onderlaag in waterdoorlatend beton onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn.
